آفرینش مورچه

سخن امام درباره آفرینش مورچه: اگر در بزرگى آفرینش بیندیشید و نعمتهاى فراوان خلقت را بدیده آرید براه هدایت باز میگردید و از شکنجه آتش آخرت به هراس مى‏افتید ولى در دلها بیمار و چشمها نابیناست آیا به آفریده‏هاى کوچک نمى‏نگرید که چگونه آفرینش آنها استوار و ترکیبشان منظم است و خداوند براى آنها چشم و گوش آفریده و پوست و استخوانشان را آراسته است ؟  
بمورچه و کوچکى پیکر و نازکى اندامش نگاه کنید که بگوشه چشم نمیآید و اندیشه به آفرینش آن راه نمى‏یابد ، چگونه بروى زمین راه مى‏رود و براى بدست آوردن روزیش مى‏جنبد و دانه را به لانه‏اش میبرد و انبار مى‏کند و در تابستان براى زمستانش فراهم مى‏آورد و بگاه گرما براى سختى سرمایش ذخیره مى‏کند ، خداوند روزى او را کفالت مى‏فرماید و به تناسب نیازش روزیش مى‏دهد ، خداى منت گزار از او بى‏خبر نیست و پروردگار پاداش بخش بى‏بهره‏اش نمیگذارد هر چند در شکاف سنگهاى صاف و سخت باشد و اگر در اندامهاى گوارش و در پائین و بالاى آن و سازمان هاضمه آن و چشم و گوشى که در سر دارد بیندیشى بشگفتى مى‏افتى و از بیان شگفتیهاى پیکرش ناتوان میمانى .  
پس بلند مرتبه است خداوندى که پیکرش را بپا داشت و ساختمان اندامش را بر بنیان هندسه‏اش بنا کرد و هیچکس را در آفرینش او شریک نگرفت و از یاورى یارى نخواست و اگر درست بیندیشى در مى‏یابى که آفریدگار مورچه همان آفریدگار درخت خرما است که با وجود امتیاز پدیده‏ها و اختلاف جنبندگان دقتى یگانه بکار برده است و موجودات ریز و درشت و سنگین و سبک و توانا و ناتوان را یکسان آفریده است ، همچنین است آفرینش آسمان و هوا و باد و آب ، پس به آفرینش خورشید و ماه و گیاه و درخت و آب و سنگ و آمد و شد شبانه‏روز و جوش و خروش دریاها و فراوانى کوهسارها و بلندى تیغها و گونه‏گونى واژه‏ها و زبانهاى مختلف بژرفى نگاه کن و بیندیش ، پس واى بر آنکس که خداى اندازه‏گیر و پر تدبیر را انکار کند ، آنها چنین مى‏پندارند که در دنیا بمانند گیاهى بدون کشاورز روئیده‏اند و با اینکه چهره‏اى گونه‏گون بدون سازنده‏اند ولى در گفتار و اندیشه خویش برهانى ندارند آیا ممکن است که ساختمانى بدون سازنده پدید آید و یا کارى بدون کارگرى انجام پذیرد ؟